Bezkompromisowość. Miazga. Groove. Tak naprawdę te trzy słowa wystarczyłyby aby przybliżyć naszym gościom co się będzie działo

na ostatnim marcowym koncercie w ‘Pardon, To Tu‘. Niespeszona energia saksofonisty Dave’a Rempisa i perkusisty Paal’a Nillssen-Love’a ze wzmocnioną przez wzmacniacz gitarowy wiolonczelą Freda Lonberg-Holm tworzy niebywale mocne, potężne struktury z pędzącym groove’m i przelotnymi melodycznymi wtrąceniami. W skrócie – Ballister. Zapraszamy!

• Ballister [US/NO]

• Niedziela, 29.03.2015, g. 20:30

• Bilety: 30 PLN (www.pardontotu.pl / przy barze / ‘na bramce’)

• Dave Rempis – saxophone
• Fred Lonberg-Holm – cello
• Paal Nilssen-Love – drums

• Ilość miejsc siedzących na koncercie jest ograniczona
Dave Rempis, Fred Lonberg-Holm oraz Paal Nilssen-Love powołali do życia zespół Ballister w 2009 roku. Swój zespół określają jako “free-wheeling trio”, nie precyzując jednak co miałoby to oznaczać. Może to być więc zwrócenie szczególnej uwagi na sam akt kreacji, osadzony owszem w jazzowej tradycji, ale równocześnie uwolniony od czysto stylistycznych ograniczeń.

Samo brzmienie zespołu jest potężne, bezkompromisowe – motorem grupy jest norweski perkusista, który pewnie zapędziłby w kozi róg większość rockowych perkusistów, nadaje muzyce groove i moc, nasyca ją głęboką energią;

Dave Rempis gra nieco inaczej niż w czasach Vandermark 5 – mniej u niego odwołań wprost do bebopu i hardbopu (chociaż w potoczystej zmienności jego frazy wciąż pobrzmiewa miłość do muzyki Charlie Parkera), więcej za to zgrzytów i charkotów rodem raczej z free improv-u. Jego gra jest jednak najbliższa jazzowej tradycji i wprowadza coś na kształt melodii.

Lonberg-Holm ma nieco inne zadania – nie daje się o tu poznać od lirycznej strony, raczej odpowiada za drapieżną, chrapliwą stronę muzyki odwołując się do noise’u i sięgając po elektroniczne preparacje. Rzadko jednak buduje z nich dźwiękową ścianę – najczęściej jego frazy są pełne zawieszeń, porwane i zmienne.

Muzycznymi punktami odniesienia dla zespołu jest twórczość Julius Hemphill z lat 70 i 80 z Abdulem Wadud, Ornette’a Colemana oraz poszukiwania elektrycznych zespołów Milesa Davisa.