“Dziwi was, że słynni komicy często chorują na depresję? Mnie dziwi raczej, że nie wszyscy ludzie z depresją zostają komikami. Nauczyliśmy się doprowadzać ludzi do ataków śmiechu opowiadaniem o toksycznych bliskich i przebytych traumach; ostrożnie kalibrujemy żarty, by nie przekroczyć granicy, po której śmiech zmienia się w litość. A potem latami ćwiczymy ten program: w szkole, pracy, barach, pociągach i cudzych łóżkach.”

 Data: Wtorek, 21.02.2023
 Rozpoczęcie spotkania: 19:00
 Wstęp wolny
 Adres: Aleja Armii Ludowej 14; 00-637 Warszawa
 Więcej informacji i zamówienia: http://bit.ly/3WLFJ1P

“To nie jest książka o tym, że dostajecie od życia cytryny i robicie z nich lemoniadę. Bliżej jej do historii mojego kolegi, którego rzadka i nieuleczalna choroba stopniowo pozbawiała władzy nad ciałem, w tym strunami głosowymi. Gdy się poznaliśmy, mógł już tylko szeptać. „Powiedziałem rodzicom, że żądam adwokata – napisał kiedyś. Zrozumieli »awokado« i przynieśli mi mango”.”

Emilia Dłużewska – dziennikarka kulturalna “Wyborczej”. Publikuje też w “Wolnej Sobocie” i magazynie “Książki”. Pisze o popkulturze,
sztukach wizualnych, książkach, feminizmie, języku i przemianach obyczajowych. Korespondentka z frontu kulturowych wojen – sprawdza, czy Netflix naprawdę jest lewacki, dlaczego Polacy nie potrafią rozmawiać o porno i co ma odśnieżanie ulic do równości płci. Pochodzi z Trójmiasta, skończyła psychologię i kulturoznawstwo w Poznaniu. Mieszkała też w Pradze, Yogyakarcie, Szanghaju i Melbourne.

„Ta książka jest jak starsza siostra z imponującą historią leczenia: przeszła swoje, ale dzięki temu będzie w stanie lepiej, czulej i skuteczniej zaopiekować się Wami, gdy będziecie tej opieki potrzebować. Ja jej na to pozwoliłam i nie żałuję.”
Justyna Bargielska

„Jeśli świat nie zrozumie, że książka Dłużewskiej to wybitne dzieło literackie ze względu na swoją konstrukcję oraz poziom porównań i metafor, a zamiast tego uzna, że to «książka o depresji», to ja nie chcę takiego świata.”
Małgorzata Halber

„W 2023 roku wolno już opisać swoją depresję. Tylko lepiej, żeby była zabawna. Emilia Dłużewska zna reguły gry. Jej książka jest bardzo zabawna. I przez to jeszcze smutniejsza. (Ale i tak się uśmiejecie, naprawdę).”
Marcin Wicha