W styczniu upłynęło 10 lat działalności zaprzyjaźnionego portalu muzycznego PopUpMusic.pl, w czasie których ukazało się w nim ponad 550 wywiadów i artykułów, 2100 recenzji, 600 fotorelacji z koncertów i festiwali, będących efektem niezliczonych spotkań z różnorodną i frapującą muzyką. 

Jest to dla nas ogromna radość, ze możemy współuczestniczyć w świętowaniu tego okrągłego jubileuszu i równocześnie zaprosić naszych gości na ten wyjątkowy mini-festiwal, na którym wystąpią:

• Peter Evans [US] – trumpet [pierwszy i jedyny w Polsce koncert solowy]

współtworzy muzyczną scenę Nowego Jorku od 2003 roku, kiedy przeprowadził się tam po studiach w zakresie trąbki współczesnej na Oberlin Conservatory. Aktywnie działa w różnych obszarach, takich jak występy solowe, orkiestry kameralne, wolna improwizacja, muzyka elektroakustyczna, jazz i kompozycja.

Podczas koncertów Evans stara się poszerzyć zakres ekspresji swojego instrumentu; lubi występować w stabilnych konfiguracjach muzyków i kompozytorów. Aktualnie gra w Peter Evans Trio, Quartet i Quintet, terrorystycznej grupie bebopowej Moppa Elliotta Mostly Other People Do The Killing, hiperaktywnym duecie improwizacyjnym Sparks (z Tomem Blancarte) i w duecie z Nate’em Wooleyem. Ciągle też występuje solo. 

Jego pozostałe projekty to dwa tria: z Mary Halvorson i Weaselem Walterem i Pulverize the Sound z Timem Dahlem i Mike’iem Pride’em. Regularnie współpracuje też z saksofonistą Evanem Parkerem, w mniejszych zespołach, jak też w ramach Electro-Acoustic Ensemble Parkera. 

Występował także z takimi muzykami jak: Peter Brotzmann, Barry Guy, Clayton Thomas, Jim Black, Okkyung Lee, Sam Pluta, Zach Hill, Steve Shick, John Zorn, David Taylor, Eric Boeren, John Hebert, Kassa Overall, Mats Gustafsson, Agusti Fernandez, Ricardo Gallo i Axel Dörner.

uważany za jednego z najbardziej kreatywnych i najciekawszych australijskich muzyków, ma na swoim koncie koncerty na całym świecie. Jako perkusista, improwizator, gitarzysta, twórca teledysków i producent uczestniczył w bardzo różnorodnych projektach, ale największą sławę przyniosło mu trio The Necks.

Na początku swojej muzycznej kariery, po ukończeniu New South Wales Conservatorium of Music, związał się silnie z australijską sceną jazzową. Spędził trochę czasu w Japonii, gdzie wspólnie z Otomo Yoshihide i Kato Hideki założył PERIL, po czym przeprowadził się do Europy i zaangażował w bardzo wiele projektów na kontynencie, m.in. w opracowanie nowych „wirtualnych” kontrolerów MIDI w STEIM w Amsterdamie. 

Oprócz The Necks, grał, koncertował lub nagrywał z takimi muzykami jak Jon Rose, Nicolas Collins, Tenko, John Zorn, T. Cora, Phil Minton, Haino, Switchbox, The Machine for Making Sense, Ne Zhdall, The EX, Clifford Jordan czy Ground Zero. Aktualnie udziela się w Transmit (gitarowa grupa post-rockowa), Spill z Magdą Mayas; nowojorskim trio Glacial (z Davidem Watsonem i Lee Ranaldo); The Fell Clutch (z Nedem Rothenbergiem, Stomu Takeshim i Davidem Tronzo) i w działającym od wielu lat duecie z Axelem Dörnerem.

to eksperymentalny gitarzysta, którego improwizacje i kompozycje często czerpią z pozostających nadal w cieniu tradycji Indii, Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i innych punktów na jego wędrownym szlaku. Prawdopodobnie najbardziej znany jest jako założyciel (wraz z bratem Alanem) Sun City Girls – grupy pionierskiej dla eksperymentalnej etnicznej muzyki improwizowanej, która przez prawie 30 lat zgromadziła ogromny dorobek ponad 50 długogrających albumów, 20 kaset i kilkunastu siedmiocalówek.

W 1998 roku w szanowanej wytwórni Johna Faheya Revenant wydał swój pierwszy solowy album, Salvador Kali, jako Sir Richard Bishop (nazwa się przyjęła). Na albumie słychać prywatne obsesje i korzenie Bishopa, zaczerpnięte z różnych źródeł rozsianych po całym świecie. W 2005 roku Bishop zaczął regularnie grać solowe trasy koncertowe w Europie, Australii i Stanach Zjednoczonych, co kontynuuje od tamtej pory. 

Jak dotąd wydał 6 solowych albumów gitarowych i kilkanaście nagrań na CD-R. Jego niegitarowe solowe dzieła to m.in. Elektronika Demonika, płyta z ogłuszającą, mroczną muzyką elektroniczną, i półgodzinny film “God Damn Religion” – transowy ciąg psychodelicznych obrazów (DVD wydane przez Locust). The Freak of Araby (Drag City, 2009) to pierwszy album Sir Richarda Bishopa nagrany z pełnym zespołem. To serdeczny hołd dla egipskiego gitarzysty Omara Khorshida i dla niepokornego ducha muzyki Bliskiego Wschodu. 

Bishop wydał też dwa albumy z trio Rangda z udziałem Bena Chasny’ego (Six Organs of Admittance, Comets on Fire) i Chrisa Corsano (Flower-Corsano Duo, Flaherty/Corsano, Jandek, Bjork, etc). Z kolei Beyond All Defects Sir Richarda Bishopa i W. Davida Oliphanta to atmosferyczny album zainspirowany tybetańskimi tradycjami muzycznymi.

Richard jest też współzałożycielem (z Alanem Bishopem i Hishamem Mayetem) Sublime Frequencies, wytwórnia której misją jest gromadzenie i wydawanie podziemnych skarbów z Afryki, Indii, Azji Południowo-Wschodniej. SF rozpoczęło działalność w 2003 r. i aktualnie ma na koncie ponad 90 płyt.

artysta dźwiękowy, kompozytor, improwizator, współzałożyciel Musica Genera Festival oraz wytwórni Musica Genera. Oprócz płyt solowych ma w dorobku także wydawnictwa nagrane z C. Spencerem Yeh, Kevinem Drummem, Jérômem Noetingerem, Burkhardem Stanglem i Anną Zaradny. 

Jest autorem słuchowisk, instalacji, muzyki teatralnej, współpracuje z innymi artystami przy formach audio-wizualnych i spektaklach. Regularnie występuje na licznych festiwalach na całym świecie. Podczas koncertów tworzy nasycone i pełne detali formy, korzystając z syntezatora analogowego i komputera. Jego muzyce równie blisko jest do współczesnej kompozycji elektro-akustycznej, jak i do sound artu.

Od samych początków działalności twórczej, skupiony jest przede wszystkim na improwizacji wynikającej z jazzu i bluesa i na muzyce etnicznej i ludowej. Głęboko związany z kulturą żydowską, szuka jej miejsca w swojej działalności. Z tych poszukiwań wynikają trzy projekty, których jest liderem: Shofar, Cukunft i Alte Zachen. 

Prymitywna muzyka Ameryki, blues i rock lat 60. to następna znacząca część inspiracji Rogińskiego, które znajdują wyraz w twórczości zespołu Wovoka. Zgłębianie muzyki dawnej zaowocowało projektem Rogiński gra Bacha w którym to muzyka Bacha wykonana jest na gitarach preparowanych. 

Równolegle muzyk jest zaangażowany w projekty związane ze światową sceną nowego jazzu. Pracuje nad płytą z reinterpretacjami utworów Coltrane’a. Ci, którzy zetknęli sie z muzyką na żywo w wykonaniu Rogińskiego, zarówno tą zespołową jak i solową wychodzą z koncertów onieśmieleni jego wyobraźnią, warsztatem i konsekwencją, z jaką wciąż angażuje się w niekonwencjonalne projekty.

wykonuje muzykę na styku brutalnych dronów, materialistycznego ambientu, ekspresyjnego noise-rocka, demoniczności wczesnego surf-rocka, ekstatycznej, ostatecznej psychodelii, syntezatorowych odlotów krautrocka, skromności i uczciwości folku i dźwiękowego zniszczenia black-metalu. 

Zespół działa w horyzoncie “magicznego brutalizmu” i jest fundamentem kolektywu Milieu L’Acéphale. W jego skład wchodzą m.in. muzycy takich grup jak Stara Rzeka, Ed Wood czy T’ien Lai.

Koncerty odbędą się BEZ WSPARCIA m.st. Warszawy, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutu im. Adama Mickiewicza, Komisji Europejskiej, Funduszy EOG pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii, Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej, Austriackiego Forum Kultury, oraz jakichkolwiek innych środków publicznych….